Salı, Aralık 25, 2007


hayat loş bir bar,

ve üstelik biraz da barbar

anlayan var mı bilmem ama

anlamaktan korkan var...

2 Comments:

Anonymous Adsız said...

hayat...
seni yaşamayı ne çok isterdim.
ama ben hep intiharları seçtim.

aşk...
seni yaşamayı ne çok isterdim.
ama ben hep intiharları sevdim.

doyasıya
ağlayabilmeyi ne çok isterdim.
ama hüzünlü öykülerime
en çok kendim gülerdim.
gözyaşları düşmezse ölemezlermiş meğerse,
geç anlayabildim.

çocuk
olabilmeyi ne çok isterdim.
uçurtmalar uçamazsa küserlermiş halbuki,
düşünemedim.

ilkokul çantamla
sefer tasımı ne çok özledim.
o şarkı orada bitmiş aslında,
keşke zamanında öğrenebilseydim.

“balıklar bir gün intikam almaya gelecek.”
dediler bana.
martılar hep yalan söylermiş oysa,
ben
denizlere hiç güvenemedim.

iz
bırakabilmeyi ne çok düşlerdim,
intiharlar biriktirilemezmiş bir poşette,
bilemedim.

elveda
diyebilmeyi ne çok isterdim.
ama ben intiharları hiç beceremedim.

6:08 ÖS  
Anonymous Adsız said...

Bu blogu hazırlayan kimsin bilmiyorum ama uzun zaman önce görmüştüm burayı ve koyulanlar harika olmasa da beğenmiştim.Tekrar yeni şeyler eklemene sevindim.Umarım daha sık bir şeyler eklersin...

Bu arada buraya yazılan şiir de oldukça güzel, tebrikler...

Saygılarımla, esen kalın!

4:32 ÖÖ  

Yorum Gönder

<< Home